W trakcie studiów zdecydowałeś się skorzystać z urlopu dziekańskiego, po to by wybrać się w daleką podróż? A może wyjechałeś na wymianę studencką, podczas której nie pracowałeś zawodowo, ale poświęciłeś czas na szlifowanie języka i poznawanie kultury innego kraju? Takie doświadczenia mogą wskazywać, że jesteś otwarty, odważny i dobrze zorganizowany. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej warto odnieść się do przerw w zatrudnieniu - także po to, by… przekuć je w atut. 

Przerwa w karierze zawodowej – co dalej?

Opisując kwalifikacje i doświadczenie zawodowe w CV, podajemy daty rozpoczęcia i zakończenia poszczególnych etapów. W trakcie analizy dokumentu rekruter może zauważyć przerwy w zatrudnieniu albo edukacji. Podczas rozmowy może więc paść pytanie o przyczyny. Nie musimy rozwijać tego zagadnienia, jeśli przerwaliśmy pracę/naukę ze względu na sprawy osobiste. Jeżeli jednak wykorzystaliśmy ten czas na realizację innych celów, np. na podróże, podnoszenie kwalifikacji, zdobywanie doświadczeń itp., opowiedzmy o tym.   

Przerwa w zatrudnieniu – jak ją wytłumaczyć?

Różne drogi rozwoju

Istnieje wiele sposobów, by poznawać siebie i odkrywać własne talenty, aspiracje i oczekiwania. Możemy to robić nie tylko poprzez wykonywanie zawodu, ale też wyjeżdżając na wolontariat za granicę, decydując się na wymianę studencką lub po prostu podróżując po świecie i poznając obce kultury oraz języki. Każdy z wymienionych sposobów może okazać się dobry – ważne, aby był zgodny z tym, czego chcemy i co czujemy. Dalekie podróże i „zanurzenie się” w zupełnie nowym otoczeniu przynoszą wiele korzyści, które mogą pomóc nam w znalezieniu własnego miejsca na rynku pracy:

• Aktywność w międzynarodowym środowisku  

Współpraca z przedstawicielami różnych kultur i narodowości sprzyja nauce otwartości, szacunku i tolerancji. Poszerza również horyzonty, ponieważ mamy okazję poznawać sposoby myślenia i działania, które różnią się od tego, co znaliśmy.  

• Nauka języka

Aby zyskać płynność językową, warto „zanurzyć się” w obcej mowie. Praca oraz nauka za granicą to doskonałe okazje do doskonalenia kompetencji lingwistycznych. Nawet jeśli początkowo niewiele będziemy rozumieć, z czasem zaczniemy zauważać, że posługiwanie się nowym słownictwem i konstrukcjami gramatycznymi staje się dla nas coraz bardziej naturalne.  

• Nauka samodzielności i zaradności 

Bariera językowa, różnice kulturowe, znaczna odległość od środowiska, które znamy i rozumiemy – wszystko to sprzyja występowaniu trudności, z którymi musimy sobie radzić w trakcie wyjazdu. Warto mówić o takich doświadczeniach w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej. Ważne, by wskazywać sposoby pokonywania przeciwności, powołując się na konkretne sytuacje, które przeżyliśmy. 

• Doskonalenie umiejętności organizacyjnych 

Organizacja kilku- lub kilkunastomiesięcznego wyjazdu zagranicznego to skomplikowane przedsięwzięcie logistyczne. Przygotowując się do podróży, trzeba zadbać nie tylko o spakowanie potrzebnych rzeczy. Ważne, by zdobyć również wszystkie wymagane dokumenty i pozwolenia, kupić bilety, wynająć mieszkanie, zorientować się, jak poruszać się po dworcach i lotniskach – lista zadań jest bardzo długa. W trakcie realizacji poszczególnych działań mamy okazję doskonalić umiejętności organizacyjne, które stanowią jedną z kluczowych kompetencji przydatnych w życiu zawodowym.  

• Zarządzanie budżetem i czasem  

Aby wyruszyć w zagraniczną podróż, trzeba zgromadzić odpowiednie środki. Zbieranie funduszy wymaga nie tylko wytrwałości, pracowitości i przedsiębiorczości, ale również świadomości kosztów. W trakcie wymiany studenckiej lub wyjazdów krajoznawczych liczy się też umiejętność rozważnego dysponowania budżetem. Nie jest to łatwe, gdy posługujemy się obcą walutą i musimy dowiedzieć się, jakie ceny obowiązują w miejscu, do którego się wybieramy. Realizacja takiego zadania z pewnością pomoże nam rozwinąć umiejętność zarządzania finansami.

• Umiejętność adaptacji do nowego środowiska  

Życie każdej nacji rządzi się określonymi zasadami. Reguły, które obowiązują w Polsce, mogą nie sprawdzać się np. w Danii, Stanach Zjednoczonych czy Chinach. W trakcie wyjazdu mamy okazję odkrywać niuanse językowe i kulturowe. Aby uniknąć nieprzyjemnych sytuacji, warto rozpocząć naukę przed wyjazdem, np. sięgając po odpowiednią literaturę, czytając blogi czy rozmawiając z osobami, które żyją w określonych regionach. 

Otwarty, ciekawy świata, aktywny – cechy ważne dla pracodawców

Zanim odpowiemy na ofertę pracy, zastanówmy się, czy spełniamy oczekiwania, które zostały w niej wskazane. Ustalmy, czy w trakcie wyjazdu mieliśmy okazję rozwijać cechy istotne dla potencjalnego pracodawcy. Może okazać się, że gromadzenie funduszy potrzebnych na wyjazd wymownie świadczy o naszej wytrwałości i orientacji na cel, a uczęszczanie na wykłady prowadzone w obcym języku – o umiejętnościach lingwistycznych. Podczas rozmowy powołujmy się na konkretne sytuacje i doświadczenia, dzięki którym mogliśmy wykorzystywać kompetencje ważne w życiu zawodowym. Być może dzięki temu nie tylko zaprezentujemy swoje atuty, ale również zostaniemy zapamiętani. Zadbajmy o to, by nasze opowieści wskazywały na to, że w trakcie podróży doskonaliliśmy charakter i rozwijaliśmy umiejętności przydatne na stanowisku, o które się staramy. 

Cechy i umiejętności dobrego marketingowca – sprawdź, czy je posiadasz

Zmiana środowiska wymaga odwagi. Wyjazd na wymianę studencką lub w daleką podróż może świadczyć również o wielu innych cechach, istotnych na rynku pracy. Dzielmy się swoją historią w trakcie rozmów kwalifikacyjnych. Ważne, żebyśmy robili to z autentycznością i entuzjazmem, a także żebyśmy potrafili wyciągać wnioski z doświadczeń zdobytych w trakcie podróży. 

Nieustanny rozwój technologii sprawia, że stale rośnie zapotrzebowanie na programistów. Wbrew stereotypom osoby pracujące na tym stanowisku nie muszą być geniuszami matematycznymi. Obalamy mity i przedstawiamy fakty na temat pracy twórców kodów. Sprawdź, czy to zawód dla Ciebie!

Podejmując decyzję o przyszłym zawodzie i miejscu zatrudnienia, często szukamy wskazówek związanych z interesującą nas dziedziną. Ich głównym źródłem jest Internet oraz znajomi. Niektóre informacje pokrywają się z rzeczywistością, natomiast znacząca część powszechnych opinii wynika z powielania stereotypów. Wśród najczęściej spotykanych mitów o programistach znajdują się następujące stwierdzenia:

• „Programista musi być dobrym matematykiem”

Duże znaczenie w pracy programisty ma zdolność logicznego myślenia. Nie musi być ona jednak związana z posiadaniem wyjątkowych umiejętności matematycznych (są pomocne w tworzeniu skomplikowanych algorytmów, ale nie są niezbędną cechą dobrego programisty). Co ważne, nie tylko po kierunkach ścisłych można zostać programistą. W branży IT liczy się przede wszystkim logika i zaangażowanie w ciągły rozwój.

• „Programista to informatyk”

Komputer jest głównym narzędziem pracy programisty. Nie oznacza to jednak, że każdy twórca kodów musi doskonale znać się na budowie urządzenia. Naprawą sprzętu i wsparciem technicznym zajmują się informatycy. Takie osoby najczęściej ukończyły studia informatyczne, podczas których zapoznały się z językami programowania, natomiast do ich głównych zajęć należy konfiguracja sprzętu i oprogramowania. Programistą może być osoba po studiach informatycznych, która rozwinęła znajomość języków programowania, ale nie musi – w tej branży pracują również samoucy.  

• „Programiści to introwertycy”

Programiści bywają postrzegani jako osoby zamknięte w sobie, małomówne, izolujące się od otoczenia. Tymczasem w tym zawodzie pracują ludzie o różnych charakterach, temperamentach, pasjach i zainteresowaniach. Towarzyskie, z poczuciem humoru, energiczne. Praca przy komputerze nie jest zarezerwowana wyłącznie dla samotników. Sprawdzą się w niej też ekstrawertycy.

• „Programista pracuje sam”

Praca programisty nie składa się wyłącznie z zadań wykonywanych w pojedynkę. Duże projekty, realizowane w firmach, dzielone są na mniejsze partie. Nad jednym kodem może pracować jednocześnie wiele osób. Spotkania, rozmowy, konsultacje i prezentacje też wypełniają codzienny grafik. Jeżeli myślisz o etacie w firmie programistycznej, rozwijaj umiejętność pracy zespołowej.

Umiejętność pracy w zespole – jak o nią dbać?

• „Programista pisze gry”

Prawdą jest, że niektórzy programiści specjalizują się w tworzeniu gier komputerowych. Warto wiedzieć, że nie każdy musi posiadać tego typu umiejętności. Wśród programistów wyróżniamy między innymi: projektanta aplikacji, testera aplikacji, programistę baz danych oraz programistę aplikacji internetowych.

Do najpopularniejszych języków programowania należą: C++ (wykorzystywany np. do tworzenia aplikacji desktopowych), C# (umożliwia tworzenie aplikacji m.in. na systemy Windows), Java (pozwala tworzyć zaplecze stron internetowych oraz aplikacje na Androida), JavaScript (wykorzystywany np. podczas tworzenia stron internetowych), Python (może być wykorzystywany do tworzenia gier, serwisów internetowych oraz aplikacji komputerowych).

• „Programista to męski zawód”

Wśród twórców kodów większość stanowią panowie. Zawód programisty nie jest jednak zarezerwowany dla mężczyzn. Coraz częściej kobiety decydują się na rozwój w tej dziedzinie. W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie studiami technicznymi. Panie stanowiły 37% osób studiujących na kierunkach technicznych w roku akademickim 2017/2018. Tak wynika z raportu opublikowanego przez Fundację Edukacyjną Perspektywy w ramach akcji „Dziewczyny na Politechniki!”. Kobiety nie tylko tworzą i testują oprogramowanie – spełniają się również w roli menadżerów w firmach programistycznych.

• „W pracy programisty wystarczy dobra znajomość języków programowania”

Osobom, które chcą zająć się tworzeniem kodów, nie wystarczy znajomość komend. Programiści muszą charakteryzować się przede wszystkim kreatywnością i logicznym myśleniem. Te umiejętności są niezbędne do efektywnego realizowania projektów.

• „Programiści długo czekają na efekty swojej pracy”

Powyższe stwierdzenie jest poniekąd prawdą – praca nad dużym projektem może zająć wiele miesięcy, dlatego cierpliwość jest pożądaną cechą w zawodzie programisty. Jeżeli zależy nam na tym, by efekty pracy były szybciej widoczne, możemy wybrać ścieżkę front – end developera. Tacy programiści odpowiedzialni są za tworzenie wizualnej części strony internetowej.

• „Aby zostać programistą, trzeba iść na studia informatyczne”

Nic bardziej mylnego. W zawodzie programisty pracują nie tylko osoby po studiach informatycznych, ale też absolwenci innych kierunków technicznych. Można spróbować swoich sił w programowaniu po skończeniu studiów ekonomicznych, czy nawet humanistycznych. Wiedzę i umiejętności można rozwijać samodzielnie lub biorąc udział w profesjonalnych kursach. Ogromną rolę odgrywa zaangażowanie w nieustanny rozwój.

• „Pracodawcy szukają jedynie doświadczonych programistów”

Znajomość języków programowania jest obecnie bardzo pożądana na rynku pracy. Wbrew pozorom firmy zatrudniają nie tylko doświadczonych specjalistów. Oferują również staże dla młodych programistów, rozpoczynających swoją karierę. Pracodawcy cenią przede wszystkim kreatywność oraz szybkość przyswajania wiedzy.

Staż w firmie – czego możesz się nauczyć?

Jak zacząć przygodę z programowaniem?

Naukę tworzenia kodów ułatwiają studia związane z programowaniem. Studenci innych kierunków powinni szukać sposobów na rozwijanie potrzebnych umiejętności, np. poprzez samodzielną naukę oraz praktyki i staże w firmach programistycznych. W tym zawodzie szczególnie ważna jest gotowość do ciągłego podnoszenia kwalifikacji i kompetencji. Branża prężnie się rozwija, dlatego największe sukcesy odnoszą pasjonaci technologii, zainteresowani nowościami i otwarci na kolejne doświadczenia.

Elevator pitch to krótka, trwająca około 30 sekund prezentacja, której celem jest wzbudzenie u rozmówcy zainteresowania sobą lub oferowanymi przez siebie produktami bądź usługami. Aby angażująco i ciekawie opowiedzieć o tych kwestiach, i to w tak krótkim czasie, należy wykazać się inwencją i polotem.

6 zasad autoprezentacji

Elevator pitch - krok po kroku

Jak opowiadać o sobie, czyli storytelling w praktyce

Skąd taka nazwa? „Elevator” oznacza windę, a „pitch” to po angielsku silny tekst perswazyjny o sprzedażowym charakterze. Podróż windą zazwyczaj nie trwa dłużej niż kilkadziesiąt sekund, czyli dokładnie tyle, ile – w zamierzeniu – powinna zajmować przemyślana i błyskotliwa autoprezentacja. Hipotetyczna sytuacja, w której spotykamy się w rzeczonej windzie z menedżerem, prezesem, potencjalnym pracodawcą bądź inwestorem, stanowi zatem symbol okazji do zdobycia zainteresowania osób ważnych dla naszej kariery.

8 porad, jak ocenić swoje osiągnięcia

Jak przyciągnąć uwagę?

Co powinno się znaleźć w elevator pitch? Tak naprawdę nie ma gotowego przepisu na stworzenie tego chwytliwego, a jednocześnie rzeczowego i wiarygodnego przekazu. Ważne, by pracując nad jego treścią, kierować się własnymi doświadczeniami, osobowością i szczerością. Wprawiony odbiorca od razu wyczuje fałsz, a nadmiernie sprzedażowy charakter wypowiedzi raczej go zniechęci, niż zainteresuje. Niezłym pomysłem jest dokonanie prezentacji produktu usługi lub własnej osoby w humorystycznej formie, pokazującej nasz dystans do siebie i otwartość. To zawsze skuteczna metoda na pozyskanie przychylności słuchacza. Nie można jednak zapomnieć także o merytorycznej stronie, bo w gruncie rzeczy chodzi przecież o to, by przedstawić siebie w roli fachowca, zdolnego rozwiązać problem rozmówcy lub zaproponować rozwiązanie, które przyniesie mu wymierne korzyści.

 Dobry elewator pitch powinien:

• być raczej intrygującym zaproszeniem do rozmowy, niż zasypywaniem rozmówcy informacjami o swoim doświadczeniu, edukacji, kwalifikacjach itd.
• zawierać w sobie jasny dla rozmówcy komunikat: znam Twoje problemy, one też były moim udziałem, ale znalazłem/łam dla nich rozwiązanie,
• ukazywać Twoje mocne strony, poparte przykładami sukcesów osiągniętych w życiu zawodowym.

Ważne, by ze swojego słuchacza uczynić zaangażowanego rozmówcę. Umiejętność opowiadania o podejmowanych przez siebie działaniach jest nierzadko równie ważna, co sama aktywność. Zgrabnie sformułowany i umiejętnie zastosowany elevator pitch może zaowocować zdobyciem ciekawego zatrudnienia, nawiązaniem wartościowych kontaktów biznesowych lub pozyskaniem nowych możliwości rozwoju zawodowego.

Jakich słów unikać podczas autoprezentacji?

Lifehacki przy rozmowie kwalifikacyjnej

Nigdy nie wiadomo, w jakich okolicznościach i czasie możemy zyskać szansę, by wywrzeć na ważnych osobach odpowiednie wrażenie. Dobrze jest zatem przygotować sobie swój własny elewator pitch. Dzięki temu, gdy nadarzy się okazja, wypadniemy bardziej naturalnie i wiarygodnie. Tworząc przemowę, unikaj zwrotów, które mogą podważać Twoją wiarygodność i kompetencje:

• „musi Pan/Pani” - to słowo uruchamia w rozmówcy mechanizmy obronne, dlatego prawdopodobnie będzie on chciał - na przekór Tobie - zrobić coś zupełnie odwrotnego od tego, co proponujesz;
• „nie ma Pan/Pani racji” - wypowiadając takie słowa, stawiasz siebie w pozycji osoby nieomylnej, a z taką mało kto będzie chciał nawiązać współpracę. Lepiej użyć sformułowań w stylu „Mam inne zdanie”, „Z mojego punktu widzenia…”;
•  „to niemożliwe, nie da się tego zrobić” - tym krótkim stwierdzeniem można stłumić entuzjazm u potencjalnego kontrahenta. Jeśli nie jesteś pewien, czy rzeczywiście prośba lub pomysł rozmówcy są niewykonalne, zasugeruj, że skonsultujesz się w tej sprawie z kimś bardziej doświadczonym w danej materii. 

Jeśli mówienie o sobie i swoich osiągnięciach wprawia nas w zakłopotanie, poprośmy o feedback swoich kolegów z pracy lub inne osoby, z którymi zetknęliśmy się zawodowo lub prywatnie. Pomoże to nam utwierdzić się w przekonaniu, że nasze talenty, zdolności i osiągnięcia są doceniane także przez innych. Dowiemy się też, nad czym jeszcze powinniśmy popracować. Dzięki temu będziemy bardziej pewni siebie i wiarygodni, gdy przyjdzie czas na dokonanie autoprezentacji, która może okazać się przełomowa.

10 powodów, dla których warto wybrać się na targi pracy