By osiągać sukcesy zawodowe potrzebne są nam kompetencje i mądrość. Czy na pewno? Jak informują naukowcy trzecim czynnikiem determinującym dynamiczny rozwój kariery jest rozwinięta inteligencja emocjonalna. W ich opinii jest ona nawet ważniejsza niż wysoki poziom IQ pracownika. Dlaczego?
W każdej firmie są osoby, którym praca w zespole przychodzi jakby łatwiej – słuchają, poznają emocje współpracowników, potrafią panować nad swoimi. Są też tacy, którzy mimo niezliczonej ilości kursów i szkoleń w relacjach międzyludzkich zachowują się nienaturalnie. Czym jest to spowodowane? Za umiejętność panowania nad swoimi emocjami i odczytywania emocji innych odpowiada inteligencja emocjonalna (skrót: EQ)
Ważniejsza niż wiedza i wysokie IQ
Daniel Goleman, autor książki „Inteligencja emocjonalna w praktyce” przekonuje:
W każdej pracy inteligencja emocjonalna odgrywa większą rolę niż iloraz inteligencji i wiedza fachowa, a dla znakomitego kierowania jest ona ważniejsza niż niemal wszystkie pozostałe cechy. Dane z różnych firm są przekonujące - te z nich, które potrafią skorzystać z tego atutu, osiągają zdecydowanie lepsze, wymierne wyniki.
Może pozbawić Cię pracy
Potwierdzają to wyniki badań opublikowanych w „Journal of Organizational Behavior”. Niski poziom inteligencji emocjonalnej, zwiększa prawdopodobieństwo, rezygnacji lub zwolnienia z pracy ze względu na słabe wyniki. Z badań przeprowadzonych przez CareerBuilder.com wynika natomiast, że 75% menedżerów mając do wyboru pracownika z wysoki EQ i IQ, chętniej awansowałaby tego o bardzo dobrych kompetencjach z obszaru inteligencji emocjonalnej. Dlaczego? W opinii ankietowanych:
- osoby z wysokim EQ są bardziej opanowane w sytuacji stresowej,
- łatwiej rozwiązują konflikty,
- są lepszymi, naturalnymi liderami,
- podejmują lepsze, biznesowe decyzje.
EQ, czyli co?
Jakie elementy składają się inteligencję emocjonalną? Według Daniela Golemana są to:
- Samoświadomość: wiedza o tym, co odczuwamy w danej chwili, realistyczna ocena naszych zdolności i dobrze uzasadniona wiara w swoje możliwości.
- Samoregulacja: panowanie nad emocjami, tak by nie utrudniały nam wykonywania bieżącego zadania, szybkie dochodzenie do siebie po kłopotach emocjonalnych.
- Motywacja: kierowanie się swoimi największymi preferencjami w wyznaczaniu celów i dążeniu do nich, przejmowanie inicjatywy po niepowodzeniu
- Empatia: wyczuwanie uczuć innych osób, umiejętność spojrzenia na sytuację z perspektywy drugiej strony, budowanie długofalowych relacji.
- Umiejętności społeczne: dobre panowanie nad emocjami w kontaktach z innymi i dokładne rozpoznawanie sytuacji społecznych oraz sieci powiązań, łatwe utrzymywanie kontaktów z innymi oraz wykorzystywanie tych umiejętności dla przewodzenia, negocjowania i łagodzenia sporów.
Co ważne, inteligencja emocjonalna jest dziś uważana za nabytą umiejętność niż wrodzoną cechę. Można się jej nauczyć, a przynajmniej nad nią pracować. Kluczem to sukcesu jest znajomość siebie, własnych emocji i reakcji na nie.