Rozwijając się, zyskujesz satysfakcję z pracy i wyższe wynagrodzenie. Zwiększasz również swoje szanse na rynku pracy. Inwestując czas w rozwój, podnosisz także poczucie własnej wartości i odważnie podejmujesz nowe wyzwania.
Chcąc stawać się coraz lepszym pracownikiem, który zna swoje predyspozycje i potrafi robić z nich użytek, bądź aktywny i szukaj nowych ścieżek rozwoju. Działania, które pomogą Ci wykorzystać własny potencjał, to np.:
Literatura fachowa, poradniki i biografie – to przykładowe lektury, po które warto sięgać. Czytanie poszerza horyzonty i sprawia, że zaczynasz dostrzegać nowe możliwości.
Ludzie sukcesu cechują się pomysłowością, nieszablonowym myśleniem i wytrwałością. Warto analizować ich życiorysy i inspirować się działaniami, jakie podejmowali.
Poznawanie nowych metod pracy, zgłębianie i aktualizowanie wiedzy branżowej oraz doskonalenie kompetencji miękkich również pozwala stawać się coraz lepszym pracownikiem.
Znajomość języka zwiększa szanse na atrakcyjne wynagrodzenie. Zdobywanie nowych kompetencji językowych korzystnie działa na umysł, sprawiając, że staje się bardziej chłonny.
To, jak spędzasz czas wolny, również wpływa na efektywność w pracy. Hobby odpręża i pomaga walczyć ze stresem. Pozwala także pełniej wykorzystywać własny potencjał.
Wysypianie się, uprawianie sportu oraz wykonywanie innych czynności, które sprawiają Ci przyjemność – to fundament rozwoju osobistego. Nawet jeśli lubisz swoją pracę, znajdź czas na odpoczynek.
Podstawą rozwoju jest ustanawianie celów i dążenie do ich osiągnięcia. Warto wyznaczać sobie zadania na najbliższy dzień, tydzień, miesiąc, rok. Ważne, by robić podsumowania i wyciągać wnioski. Dzięki temu łatwiej jest znaleźć motywację. Zanim podejmiesz ważną decyzję, zastanów się np., gdzie chciałbyś być i co chciałbyś robić za kilka lat. Mając taką wiedzę, nie będziesz tracić czasu na zbędne czynności, które nie przyczyniają się do Twojego rozwoju.
Planując, wybiegaj myślami także w dalszą przyszłość. Zastanów się na przykład, jak zabezpieczyć się finansowo na przyszłość. Czy po przejściu na emeryturę zamierzasz żyć wyłącznie ze środków zgromadzonych w ZUS, czy może chciałbyś gromadzić środki w inny sposób? Czy będą przysługiwać Ci świadczenia opieki zdrowotnej?
Po osiągnięciu odpowiedniego wieku i przepracowaniu kilkudziesięciu lat zyskuje się prawo do emerytury. Rezygnując z aktywności zawodowej, nadal możesz korzystać z darmowej pomocy medycznej. Jeśli założysz działalność, będziesz musiał opłacać składkę na ubezpieczenie zdrowotne. Możliwe jest również przystąpienie do ubezpieczenia emerytalnego i rentowego, a następnie uzyskiwanie wyższego świadczenia. Tak wynika z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19981370887).
Elevator pitch to krótka, trwająca około 30 sekund prezentacja, której celem jest wzbudzenie u rozmówcy zainteresowania sobą lub oferowanymi przez siebie produktami bądź usługami. Aby angażująco i ciekawie opowiedzieć o tych kwestiach, i to w tak krótkim czasie, należy wykazać się inwencją i polotem.
Jak opowiadać o sobie, czyli storytelling w praktyce
Skąd taka nazwa? „Elevator” oznacza windę, a „pitch” to po angielsku silny tekst perswazyjny o sprzedażowym charakterze. Podróż windą zazwyczaj nie trwa dłużej niż kilkadziesiąt sekund, czyli dokładnie tyle, ile – w zamierzeniu – powinna zajmować przemyślana i błyskotliwa autoprezentacja. Hipotetyczna sytuacja, w której spotykamy się w rzeczonej windzie z menedżerem, prezesem, potencjalnym pracodawcą bądź inwestorem, stanowi zatem symbol okazji do zdobycia zainteresowania osób ważnych dla naszej kariery.
8 porad, jak ocenić swoje osiągnięcia
Co powinno się znaleźć w elevator pitch? Tak naprawdę nie ma gotowego przepisu na stworzenie tego chwytliwego, a jednocześnie rzeczowego i wiarygodnego przekazu. Ważne, by pracując nad jego treścią, kierować się własnymi doświadczeniami, osobowością i szczerością. Wprawiony odbiorca od razu wyczuje fałsz, a nadmiernie sprzedażowy charakter wypowiedzi raczej go zniechęci, niż zainteresuje. Niezłym pomysłem jest dokonanie prezentacji produktu usługi lub własnej osoby w humorystycznej formie, pokazującej nasz dystans do siebie i otwartość. To zawsze skuteczna metoda na pozyskanie przychylności słuchacza. Nie można jednak zapomnieć także o merytorycznej stronie, bo w gruncie rzeczy chodzi przecież o to, by przedstawić siebie w roli fachowca, zdolnego rozwiązać problem rozmówcy lub zaproponować rozwiązanie, które przyniesie mu wymierne korzyści.
Ważne, by ze swojego słuchacza uczynić zaangażowanego rozmówcę. Umiejętność opowiadania o podejmowanych przez siebie działaniach jest nierzadko równie ważna, co sama aktywność. Zgrabnie sformułowany i umiejętnie zastosowany elevator pitch może zaowocować zdobyciem ciekawego zatrudnienia, nawiązaniem wartościowych kontaktów biznesowych lub pozyskaniem nowych możliwości rozwoju zawodowego.
Lifehacki przy rozmowie kwalifikacyjnej
Nigdy nie wiadomo, w jakich okolicznościach i czasie możemy zyskać szansę, by wywrzeć na ważnych osobach odpowiednie wrażenie. Dobrze jest zatem przygotować sobie swój własny elewator pitch. Dzięki temu, gdy nadarzy się okazja, wypadniemy bardziej naturalnie i wiarygodnie. Tworząc przemowę, unikaj zwrotów, które mogą podważać Twoją wiarygodność i kompetencje:
Jeśli mówienie o sobie i swoich osiągnięciach wprawia nas w zakłopotanie, poprośmy o feedback swoich kolegów z pracy lub inne osoby, z którymi zetknęliśmy się zawodowo lub prywatnie. Pomoże to nam utwierdzić się w przekonaniu, że nasze talenty, zdolności i osiągnięcia są doceniane także przez innych. Dowiemy się też, nad czym jeszcze powinniśmy popracować. Dzięki temu będziemy bardziej pewni siebie i wiarygodni, gdy przyjdzie czas na dokonanie autoprezentacji, która może okazać się przełomowa.
10 powodów, dla których warto wybrać się na targi pracy
Kreator CV: stwórz za darmo w 3 prostych krokach skuteczne i profesjonalne CVStwórz CV
Przed osobą wysoko wrażliwą stoją rozmaite wyzwania. Jeśli jednak będzie ona funkcjonować w przyjaznym środowisku pracy, to rozwinie swój potencjał, a jej wrażliwość okaże się czymś bardzo cennym dla całego zespołu.
Wysoka wrażliwość znajduje się w obszarze zainteresowań naukowych Elaine Aron, która jest doktorem psychologii i prowadziła na ten temat badania. „Osoby wysoko wrażliwe przychodzą na świat ze skłonnością do zauważania większej liczby szczegółów w swoim otoczeniu i do głębszej refleksji przed rozpoczęciem działania – w porównaniu z ludźmi, którzy zauważają mniej oraz działają szybciej i bardziej impulsywnie” – czytamy w książce Elaine Aron „Wysoko wrażliwe dziecko. Jak je zrozumieć i pomóc mu żyć w przytłaczającym świecie?”.
Wysoka wrażliwość wiąże się z:
• zauważaniem rzeczy, które dla innych osób nie są dostrzegalne
• wychwytywaniem niuansów, dostrzeganiem szczegółów i delikatnych różnic
• analizowaniem i skłonnością do refleksji
• empatią i współodczuwaniem
• ostrożnością, dokładnością
• silną intuicją
• łatwością ulegania przestymulowaniu
Według Elaine Aron wysoka wrażliwość dotyczy czterech obszarów. Są to: głębokie przetwarzanie informacji, przestymulowanie, reaktywność emocjonalna i empatia, a także wyczulenie na bodźce.
Osoby wysoko wrażliwe szybciej i łatwiej ulegają przemęczeniu, obciążeniu emocjonalnemu, gorzej radzą sobie z bodźcami, przez co trudniej o koncentrację. Ich układ nerwowy jest bowiem wrażliwy i w związku z tym pracuje intensywniej. Jeśli jednak mamy świadomość tego, że jesteśmy wysoko wrażliwi, to możemy zadbać o odpowiednią ochronę, spróbować ograniczyć stymulację i stworzyć przestrzeń, która ułatwi nam wykonywanie obowiązków. Jeśli trudnością okazuje się praca w open space, w hałasie i dużych skupiskach ludzi, to alternatywą może być praca zdalna. Pomagają również: uporządkowany grafik, planowanie i dobór zadań w taki sposób, żeby nie czuć natłoku i nie przeskakiwać ciągle z jednej czynności do drugiej. Wrażliwości często towarzyszy również kreatywność, więc to połączenie daje owoce między innymi w twórczych działaniach.
Ważne, by obserwować samego siebie i zatroszczyć się o swoje potrzeby. Odpoczynek, sen, wyciszanie się, uważność, radzenie sobie ze stresem są tutaj bardzo ważne. Warto też stale rozwijać asertywność tak, by umieć wyczuć, kiedy nasze granice są przekraczane, kiedy coś jest poza naszymi możliwościami. Wówczas dobrze jest zwolnić, z czegoś zrezygnować, zadbać o samoregulację.
Bardzo duże znaczenie ma to, jakie mamy relacje zawodowe, w jaki sposób odbywa się komunikacja, jaki styl zarządzania preferuje przełożony, czy musimy mierzyć się z nadmiarem zadań, czy bardzo często działamy pod presją czasu, w bardzo dużym tempie. Atmosfera, panujące relacje i warunki pracy mogą mieć kluczowy wpływ na samopoczucie i sposób funkcjonowania wysoko wrażliwych. „Jeśli zatem dobrze zadbamy o wrażliwe dziecko albo stworzymy wrażliwemu pracownikowi sprzyjające środowisko pracy, wówczas wydobędziemy z nich to, co najlepsze. W przeciwnym razie będą doświadczać stresu, wypalenia, lęku, depresji” – mówi Elaine Aron w wywiadzie udzielonym Agnieszce Chrzanowskiej na łamach książki „Ja i inni. Rozmowy o przyjaźni, wrażliwości, intuicji, przyjemności, wolności, kłamstwie, manipulacji i zaufaniu”.
Wrażliwość to wartość, która potrafi bardzo pozytywnie wpływać na relacje z ludźmi. Empatia pozwala bowiem spojrzeć na różne sprawy z perspektywy innej niż własna, wyczuwać nastroje, zauważać czyjeś emocje i potrzeby, okazać zrozumienie i wsparcie. Dlatego tak istotne jest, aby dostrzec siłę wrażliwości i zaakceptować samego siebie takim, jakim się jest. Idealnie, jeśli rodzina i zespół w pracy również mają tego świadomość i nie przypinają krzywdzących łatek i etykiet. Dobrze jest otaczać się ludźmi, wśród których można czuć się sobą i w pełni wykorzystać swoje zasoby, talenty i mocne strony.
Warto przeczytać:
Agnieszka Chrzanowska, Ja i inni. Rozmowy o przyjaźni, wrażliwości, intuicji, przyjemności, wolności, kłamstwie, manipulacji i zaufaniu, wyd. Charaktery
Elaine Aron, Wysoko wrażliwi. Jak funkcjonować w świecie, który nas przytłacza, wyd. Feeria
W Internecie można znaleźć również grupy tematyczne, w których osoby wysoko wrażliwe dzielą się swoimi doświadczeniami.
Im młodszy pracownik, tym większa potrzeba awansu. Okazuje się jednak, że droga do sukcesu bywa kręta i nie zawsze udaje się zrealizować pragnienie objęcia wyższego stanowiska. Część pracowników widzi rozwiązanie takiej sytuacji na przykład w zmianie pracodawcy. Na taki krok jest gotowa ponad jedna trzecia zatrudnionych w wieku 25-39 lat.
Awans nie stanowi kluczowego aspektu pracy dla zaledwie 5% przedstawicieli pokolenia Z (pracowników w wieku 18-24 lata) uczestniczących w ankiecie przeprowadzonej dla Pracuj.pl . Potrzeba osiągania kolejnych etapów kariery maleje wraz z wiekiem. Wśród osób z generacji Baby Boomers (55 lat i więcej) odsetek wynosi 38%. Awans jest powszechnie zaliczany do najlepszych form doceniania pracownika niezależnie od wieku. 82% osób uczestniczących w badaniu zrealizowanym dla Pracuj.pl uznało możliwość objęcia wyższego stanowiska za najatrakcyjniejszy przejaw uznania ze strony pracodawcy. W pokoleniu Z odsetek był nieco wyższy - 88%. Tak wynika z raportu Pracuj.pl „Generacja dobrej kariery. Pokolenia o pracy w Polsce”.
W opracowaniu czytamy także, że najmłodsi pracownicy (w wieku 18-24 lata) są bardziej niż starsi koledzy nastawieni na zarządzanie zespołem niż na rozwój ścieżki eksperckiej. Jedna trzecia z nich (33%) zadeklarowała chęć objęcia stanowiska menedżerskiego w przyszłości. Wśród osób z generacji X (40-55 lat) odsetek wynosił 23%.
Pokolenia Y, X, Z na rynku pracy – czym się różnią?
Droga do awansu bywa kręta i wyboista. Mimo wysiłków pracownika przełożeni nie zawsze stosują taką formę gratyfikacji. W obliczu odmowy możemy zareagować na kilka sposobów, na przykład:
Warto dowiedzieć się, dlaczego pracodawca odrzucił nasze podanie o awans. Być może od otrzymania nowej zawodowej szansy dzieli nas wyłącznie jeden kurs. Możliwe także, że nie posiadamy wystarczającego doświadczenia, by wykonywać bardziej odpowiedzialne zadania. Poznanie uzasadnienia pozwoli nam zadecydować, co dalej.
Jeśli pracodawcy zależy na tym, abyśmy uzupełnili kwalifikacje lub zaangażowali się w realizację trudniejszego projektu, postarajmy się zrealizować dodatkowe kryteria. Dzięki temu nie tylko się wykażemy, ale również poszerzymy swoje kompetencje i staniemy się lepszymi fachowcami, co z pewnością wpłynie na nasze poczucie własnej wartości i poziom satysfakcji zawodowej.
8 rzeczy, które poprawią relacje z szefem i pomogą w awansie
Nieudana próba otrzymania awansu może popchnąć nas także do … zmiany specjalizacji zawodowej. Na taki krok zdecydowałoby się 37% osób z pokolenia Z (18-24 lata), 31% osób z pokolenia Y (25-39 lat), 25% przedstawicieli generacji X (40-55 lat) oraz 22% ankietowanych z pokolenia Baby Boomers (56 lat i więcej).
Zdaniem części pracowników trudności w uzyskaniu awansu można rozwiązać także zmieniając pracodawcę. Na taki krok zdecydowałoby się 35% osób z generacji Y. To rozwiązanie ma nieco mniej zwolenników w innych pokoleniach: 31% w generacji Z, 30% w generacji X oraz 24% w generacji Baby Boomers.
Niezależnie od decyzji szefa warto utrzymywać nerwy na wodzy. Jeśli planujemy zakończyć współpracę, zróbmy to w możliwie jak najlepszej atmosferze. Prosząc o uzasadnienie odmowy, także nie zarzucajmy pracodawcy pretensjami i roszczeniami. Postarajmy się wyciszyć emocje i zachować otwartość na merytoryczne argumenty. Taka postawa będzie świadczyć o naszym profesjonalizmie.
Nie każdy posiada predyspozycje lub chęci do zajmowania kierowniczego stanowiska i zarządzania zespołem. W takiej sytuacji warto uczestniczyć w rekrutacjach wewnętrznych i ubiegać się o awans poziomy, np. transfer do innego działu, oferującego dodatkowe perspektywy. Możemy wykorzystywać swój potencjał jako eksperci, którzy stają się coraz doskonalsi w swoim fachu, dzięki czemu osiągają satysfakcjonujące zarobki. Najważniejsze, abyśmy realizowali takie cele, które uważamy za wartościowe.
„Jedyna stała czynność podczas doby marketingowca to wypicie porannej kawy lub herbaty” - o pełnej wyzwań pracy opowiada Antonina Grzelak, marketing manager w firmie notiOne.
Rzeczywiście, moja droga do marketingu była dość nieoczywista: trochę dzieło przypadku, trochę spełnianie marzeń, ale chyba przede wszystkim efekt poprzednich doświadczeń zawodowych. Zanim weszłam w świat marketingu, przepracowałam kilka lat na scenie. Kontakt ze scenicznymi deskami i wykształcenie aktorskie wyposażyły mnie w wiele przydatnych umiejętności, takich jak swoboda w kontakcie z kamerą, łatwość wystąpień publicznych, umiejętność docierania z przekazem do masowego odbiorcy. W tym zawodzie brakowało mi jednak wyzwań intelektualnych. Ukończyłam więc studia psychologiczne i przez kolejne kilka lat zdobywałam doświadczenie jako HR manager. Nauczyło mnie to pracy w zespole, zarządzania, podstawowych procesów, jakimi rządzi się biznes. Jednocześnie podglądałam pracę zespołu marketingowego, uczestniczyłam w spotkaniach kreatywnych oraz z pomocą kierownika działu prowadziłam rekrutacje na stanowiska związane z marketingiem. W wolnych chwilach wykorzystywałam swoje umiejętności copywriterskie: tworzyłam opisy produktowe, teksty na blogi, pisałam artykuły, przeprowadzałam wywiady. Ten świat wciągał mnie coraz bardziej. Gdy otrzymałam propozycję objęcia stanowiska marketing managera w notiOne – firmie produkującej mini lokalizatory, nie wahałam się ani chwili.
Tak, przeczuwałam, że będzie to praca, w której w pełni wykorzystam swoje talenty i kompetencje, a także spełnię się kreatywnie. Był to skok na głęboką wodę. Nie posiadałam ani twardej wiedzy marketingowej, ani doświadczenia związanego stricte z tym obszarem. Ale Piotr Kurowski, założyciel notiOne, a także inne osoby krok po kroku uczyły mnie nie tylko narzędzi, ale również marketingowego myślenia. Z biegiem czasu stawałam się coraz bardziej samodzielna i coraz odważniejsza w działaniu. Produkt, który miałam pod swoją opieką, zgarniał kolejne nagrody, marka rosła w siłę. Obecnie jest to prężnie działająca firma, z każdym miesiącem rozszerzająca swoją działalność na kolejne obszary. Mogę więc z czystym sumieniem poświęcić się rozwijaniu różnych nowych projektów.
Obecnie nie ma chyba zawodu, w którym nie trzeba byłoby pracować pod presją czasu. Pracę marketing managera widziałabym raczej pod kątem całodobowego zaangażowania. Słynna facebookowa grupa „Kryzysy w social mediach wybuchają w weekendy” - nie bez powodu nosi taką nazwę. To zresztą nie dotyczy tylko sytuacji kryzysowych. Większość naszych najbardziej owocnych akcji marketingowych była efektem szybkiej reakcji poza formalnymi godzinami pracy. Mam ogromne szczęście pracować w zespole osób, które kochają to, co robią. Gdy jest potrzeba – siadamy do komputerów, komórek i działamy. Co więcej, kręci nas to. Ktoś, komu nie mieści się to w głowie, nie powinien podejmować pracy w marketingu.
W tym pytaniu można znaleźć aż dwa nie do końca trafne słowa: „typowy” oraz „dzień” (uśmiech). Dlaczego? Tak jak już wspomniałam, praca marketingowca jest całodobowa i nie ogranicza się do ośmiogodzinnego dnia pracy. Codziennie stają przed nami nowe wyzwania. W poniedziałek napiszę artykuł i teksty do reklam na Google Ads, we wtorek usiądę nad scenariuszem do filmu produktowego, w środę będę nadzorować jego realizację, w czwartek pojadę na galę po odbiór nagrody dla naszego produktu, a w piątek będę wydzwaniać do redaktorów, żeby pochwalić się tą nagrodą przed światem. W międzyczasie reszta zespołu będzie monitorować sieć, ustawiać kampanie reklamowe, analizować dane, optymalizować teksty pod kątem SEO, tworzyć content, grafiki itp. Mamy to szczęście, że w naszym przypadku kompetencje w zespole doskonale się uzupełniają, a nad strategią pracujemy wspólnie. Wracając do pytania - jedyna stała czynność podczas doby marketingowca to wypicie porannej kawy lub herbaty – na obudzenie szarych komórek. W tej pracy kreatywność i świeży umysł to podstawa.
Zewsząd. Świat pełen jest inspiracji. Czytam, podróżuję, śledzę social media, rozmawiam, pytam, obserwuję. Mam fantastyczny, inspirujący zespół i przełożonych, którzy sypią pomysłami jak z rękawa. Wzajemnie się nakręcamy i uczymy się od siebie.
Z kompetencji miękkich będzie to przede wszystkim umiejętność nawiązywania relacji i empatia. Nie tak dawno zostałam poproszona o napisanie artykułu do jednego z czołowych czasopism branżowych – właśnie o empatii w biznesie. Dlaczego empatia? Praca marketingowca polega na zdefiniowaniu potrzeb odbiorcy i umiejętnym ich zaspokojeniu. Dlaczego relacje? Bo dzięki nim firma ma ludzką twarz i przestaje być anonimowym abstrakcyjnym tworem. Na granicy kompetencji twardych i miękkich stoi kreatywność. Dalej umiejętności analityczne, umiejętność holistycznego spojrzenia na całość działań w firmie (nie tylko marketingowych), umiejętność logicznego myślenia, czujność i spostrzegawczość. Praca nad budowaniem marki wymaga ogromnej uważności – jeden fałszywy krok i kryzys gotowy. Z cech, które mogą przeszkadzać, wymieniłabym nadmierną drobiazgowość, przesadny perfekcjonizm i brak elastyczności.
W sprawach czysto organizacyjnych pomaga nam Trello i Mattermost. Kampanie ustawiamy przez Google Ads i Facebook Ads. Z naszymi użytkownikami kontaktujemy się przez Freshmail. Nad SEO pracujemy, wykorzystując m.in. Answer the Public. Proste banery tworzymy z pomocą Canvy, ale już trudniejsze grafiki zlecamy firmie zewnętrznej. Z kolei Brand24 umożliwia nam monitorowanie sieci pod kątem nie tylko naszej marki, ale również innych fraz kluczowych, które leżą w kręgu naszych zainteresowań. To podstawowe narzędzia, bez których nie wyobrażamy sobie naszej pracy na tym etapie rozwoju firmy.
Uważam, że studia marketingowe w dzisiejszych czasach nie mają sensu. To środowisko niezwykle szybko ewoluuje. Można powiedzieć nawet, że jest to permanentny ciąg mini rewolucji. Jedne narzędzia powstają, inne upadają, algorytmy zmieniają się szybciej, niż zdążysz zbadać ich zasadę. Gdzie zdobywać wiedzę? Od praktyków. Na szczęście jest obecnie wiele osób, które chcą dzielić się swoją wiedzą, również na tematycznych grupach facebookowych. Wiele wartościowych blogów czy portali jest dostępnych za darmo. Jest też wiele płatnych kursów, konferencji tematycznych, szkoleń, warsztatów… Problemu nie stanowi zdobycie tej wiedzy – problemem może być jedynie brak chęci.
Każdemu, kto ma potrzebę kreatywnego wyżycia się. Każdemu, kto lubi i rozumie ludzi. Każdemu, kto ma w sobie entuzjazm i widzi szklankę zawsze do połowy pełną. To nie jest miejsce dla malkontentów, ludzi ostrożnych, czy wycofanych.
Należę do pokolenia wychowanego w skromności i pokorze. Choć brzmi to groteskowo, takie właśnie były realia dzieciaków wychowywanych w latach osiemdziesiątych. Trudno przychodzi mi docenianie własnych osiągnięć. Myślę więc, że mój ogromny sukces to takie efekty pracy, które pozwalają mi patrzeć w lustro z myślą: „robisz to dobrze”. Z pomocą całego zespołu udało nam się zbudować silną markę notiOne, która z przytupem wkracza właśnie na salony B2B i zgarnia nagrodę za nagrodą. Dostałam właśnie pod swoje skrzydła kolejny projekt - aplikację Pan Paragon, którą zamierzam wypromować równie skutecznie. Ale chyba największym osiągnięciem w ostatnim czasie było wymyślenie, stworzenie i zorganizowanie z pomocą Natalii Kryger pierwszego w Polsce spotkania integrującego środowisko biznesu i marketingu: MarkeThink. Dwa dni niezwykle merytorycznych prelekcji i warsztatów, ponad 80 uczestników z całego kraju, 15 najlepszych polskich praktyków w roli prelegentów, solidna dawka wiedzy i możliwości nawiązania nowych kontaktów biznesowych. To było fantastyczne spotkanie, które z pewnością będzie miało swoją kontynuację. „MarkeThink to wydarzenie, które zdeklasowało największe konferencje marketingowe w Polsce” - myślę, że ta opinia jednej z uczestniczek może być odpowiedzią na pytanie o największy sukces.
Dziękujemy za rozmowę i życzymy dalszych sukcesów zawodowych!